OSTEOPAAT

…Voorbeeldje uit de praktijk…

Een 61-jarige vrouw heeft al een paar maand pijn in de rechter bovenarm en kan deze niet meer vlot bewegen. De klacht is spontaan opgekomen, maar ze herinnert zich nog een pijnscheut bij het dragen van de maxi-cosi en na een behandeling voor de kaak bij de kinesist is het plots enorm erger geworden. Na onderzoek blijkt dat zij een 'frozen shoulder' aan het ontwikkelen is. Enige beweging is nu nog mogelijk, maar indien zij dit niet laat behandelen, riskeert ze de arm helemaal niet meer te kunnen heffen. Wat is nu de oorzaak van de klacht en hoe lossen we dit op?

De oorzaak is tweeledig. Er was al veel langer een 'terrein' aanwezig. Zo noemen wij een zone met verminderde mobiliteit. In dit geval is dat de nek, bovenrug en borstkas. Indien de beweging van skelet, spieren, organen,...in die regio beperkt is, zullen de bloedvaten, lymfevaten en zenuwen hier ook hinder van ondervinden. De stijfheid in nek en rug zorgt dus voor verminderde doorbloeding naar de schouders en armen. Hierdoor worden deze gevoelig voor overbelasting en ontstekingen. En dat is wat er nu gebeurde bij het dragen van de maxicosi en breien van kinderkleertjes: een overbelasting op een al gevoelige zone waardoor er 'ineens' klachten ontstaan. De kaakbehandeling bij de kinesist was de druppel die de emmer deed overlopen. Een verkramping van de kaakspier trok de schouder omhoog (de kaak staat via fasciën en spieren in verbinding met de schouder) waardoor deze helemààl niet meer kon functioneren.

Om de schouder terug pijnvrij en mobiel te krijgen, moesten we de verkrampte kaakspier aanpakken en daarnaast de stijfheid in nek, bovenrug en borstkas oplossen. De kaak was in 1 behandeling opgelost. De pijn werd duidelijk minder en de arm kon meer bewegen, maar het terug gezond maken van het 'terrein' had nog een 3-tal behandelingen nodig. Om te zorgen dat zij niet hervalt bij het uitvoeren van zwaardere taken met de armen, doen we een preventieve behandeling om de 3 maanden.

Een aparte behandeling

De osteopaat bekijkt de patiënt in zijn geheel en houdt daarbij ook rekening met de omgeving en de belasting van de patiënt. Niet zozeer de symptomen, maar de oorzaak van de klacht wordt behandeld.